Postmortale foto’s

Vroeger was het anders! in rondstreeks 1839 werd er door Louis Daguerre de eerste scherpe foto gemaakt door middel van de fotografische methode Daguerreotypie. Het was dus niet zo van zelfsprekend zoals in deze tijd ‘’gewoon’’ foto’s te maken. Wij zitten nu in het digitale tijdperk waarbij het makkelijk is om een foto te maken en/dus een herinnering vast te leggen van een persoon of een belevenis die je hebt meegemaakt. Door deze opkomst van de fotografie in 1839 was er een grote groep mensen die interessen hadden in het fotograferen van hun dierbaren. 

Het dure portretschilderen, dat daarvoor gebruikelijk was geweest, was alleen voor de elite weggelegd. Voor de lagere inkomens was een postmortale foto desalniettemin vrij kostbaar en vaak het enige portret van de overledene. De kindersterfte in de 19de eeuw was vrij hoog: vaak overleden meerdere kinderen binnen een gezin. Mede daardoor zijn er veel postmortale foto’s van kinderen gemaakt. Voor de ouders was dat vaak de enige afbeelding van hun kind. Met de verdere ontwikkeling van de fotografie werd het al mogelijk om meerdere afdrukken te maken en die naar familie en kennissen te sturen, omdat die vaak vanwege de grote afstanden niet bij de begrafenis aanwezig konden zijn.